Jakie było znaczenie buntu Koracha?

Jakie było znaczenie buntu Koracha? Odpowiedź



Historia buntu Koracha jest opisana w Liczb 16. Bunt Korego pokazuje ponure konsekwencje uzurpowania sobie autorytetu Boga i tych, których wybrał na przywódców Swego ludu.



Korach był najstarszym synem Izara, który był synem Kotatha z plemienia Lewiego. Korach należał zatem do tego samego plemienia, co Mojżesz i Aaron. Poprowadził bunt przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, oskarżając ich o wywyższanie się ponad zgromadzenie Pana (Liczb 16:1-3). Korach nie był sam pod jego opieką. Zebrał 250 innych mężczyzn, aby zakwestionować również autorytet Mojżesza: Zaszedłeś za daleko! Cała wspólnota jest święta, każdy z nich, a Pan jest z nimi. Dlaczego więc stawiacie się ponad zgromadzeniem Pana? (Liczb 16:3).





Oczywiście Korach myślał, że mógłby wykonać lepszą pracę prowadząc lud niż Mojżesz. Ale prowadząc bunt przeciwko wyznaczonym przez Boga przywódcom, Korach w rzeczywistości zbuntował się przeciwko Bogu (Liczb 16:11). Mojżesz zaproponował test, aby udowodnić źródło jego autorytetu. Korach i jego zwolennicy nie przeszli próby, a Bóg otworzył ziemię i pochłonął buntowników, ich rodziny i cały ich majątek. Co więcej, ogień wyszedł od Pana i pochłonął pozostałych 250 mężczyzn, którzy brali udział w buncie Koracha. Reszta Izraelitów była przerażona i uciekła (Liczb 16:31-35).



Następnego dnia, zamiast być przekonanym, że Bóg potwierdził słuszność Mojżesza i Aarona, kongregacja zaczęła narzekać, że zabili lud Pana. Za ten akt buntu Bóg zagroził zniszczeniem całego zboru i zesłał na niego plagę. Jednak Mojżesz i Aaron wstawili się za buntownikami i uniknęli całkowitej katastrofy. W końcu zginęło 14 700 Izraelitów (Liczb 16:41-50).



Jakieś 1500 lat później Juda odnotowuje silne ostrzeżenie o takich ludziach, którzy przychodzą do kościoła jako fałszywi nauczyciele, uwłaczając sobie autorytet Boga i Jego Słowa: Biada im! Poszli bowiem drogą Kaina i porzucili się, aby zyskać błąd Balaama i zginął w buncie Korego (Judy 1:11, podkreślenie dodane). Cechami charakterystycznymi fałszywych nauczycieli w kościele są pycha, samolubstwo, zazdrość, chciwość, żądza władzy i lekceważenie woli Bożej. Dzisiejsi fałszywi nauczyciele, podobnie jak Korach, lekceważą Boży plan i nie podporządkowują się wyznaczonym przez Boga władzom. Ich koniec będzie taki sam jak Korego. Stąd ostrzeżenie: Biada im!



Aby prowadzić swój lud Izraela, Bóg wybrał ludzi według własnego wyboru. Bóg nie był zainteresowany organizowaniem konkursu popularności, zbieraniem życiorysów ani pozwalaniem, by ktoś mianował się prorokiem, kapłanem czy przywódcą. Problemem Koracha nie było to, że nie miał kwalifikacji, po ludzku mówiąc, do tego stanowiska, ale to, że był arogancki, sztywny i autopromocyjny. Korach, próbując ustawić się na przywódcę, ironicznie twierdzi, że Mojżesz postawił [sam] ponad zgromadzeniem Pana. To klasyczny przypadek, w którym winny oskarża kogoś innego o swój występek. Ale Bóg nie wezwał Koracha; Wezwał Mojżesza (Wj 3-4). Bóg powołuje kogo wybiera i wyposaża do służby.

Prawdziwi przywódcy Boży, starsi i pastorzy kościoła, którzy pasą trzodę z pokorą i troską, mają dokładne zrozumienie Pisma Świętego (zob. Mal 3:18; Rzymian 12:2; Efezjan 5:10-11). Tacy ludzie poddają się pokornej adoracji Chrystusa i Jego panowania (zob. Ew. Mateusza 16:16; Kol. 2:9; 1 Tm. 3:16). Rozpoznają prawdę przepowiadania Jezusa, ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie (Jan 14:6). Co najważniejsze, prawdziwi przywódcy kościoła są powołani przez Boga na swój urząd. Z drugiej strony fałszywi nauczyciele to wilki w owczej skórze (Mt 7,15; por. Dz 20,29), które przedkładają los Koracha nad życie Chrystusa.



Top