Jak Jezus jest prawdziwym pasterzem w Ew. Jana 10:1-5?

Odpowiedź



Odnosząc się do Siebie jako Prawdziwego Pasterza, Jezus przywoływał obrazy, które byłyby znajome Jego słuchaczom. Kilkakrotnie używał symboli owiec i ich pasterza, nazywając siebie nie tylko Prawdziwym Pasterzem, ale Dobrym Pasterzem (J 10:11) i Drzwiami owiec (J 10:7). Trzy deklaracje Jana 10 przedstawiają pełny obraz Pana, który jest naszym Pasterzem (Psalm 23).



Aby zrozumieć, co Jezus zamierzał przekazać za pomocą obrazów owiec/pasterzy, musimy zrozumieć pasterza z Bliskiego Wschodu z czasów biblijnych. Jego praca była brudna i niebezpieczna. Wielokrotnie jedynym pasterzem, który musiał odeprzeć lwy i inne dzikie zwierzęta, był kij z oszustem. Chętnie narażał swoje życie dla swojej trzody. W nocy umieszczał stado w prowizorycznej zagrodzie, która miała tylko jedno wejście i wyjście. Pasterz otwierał drzwi do zagrody, wołał owce po imieniu, a one wchodziły i siadały bezpiecznie na noc.





Owce to zwierzęta płochliwe i łatwo płoszące. Ponieważ znali głos pasterza, uspokoili się i poszli za nim i tylko za nim. Kilka stad może się mieszać, a kiedy prawdziwy pasterz trzody przemawia, rozdzielają się i idą za nim. Jeśli przyjdzie złodziej, owce nie pójdą za nim, ponieważ nie znają jego głosu. W nocy pasterz kładzie się przy bramie zagrody, aby w razie potrzeby oddać życie, aby chronić swoją trzodę. A złodziej może wejść tylko przez płot, bo pasterz pilnuje bramy. Jezus jest Prawdziwym Pasterzem owiec (prawdziwych wierzących), które są Jego. Znamy Go, rozpoznajemy Jego głos i podążamy tylko za Nim (Ew. Jana 10.27-28).



To, co Jezus tutaj mówi, wiąże się wprost z Ew. Jana 14:6: Ja jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze mnie. Jezus jest nie tylko Dobrym Pasterzem, który dobrowolnie oddaje Swoje życie za Swoje owce (J 10,11), ale jest także bramą lub drzwiami owiec (J 10,9). W tej metaforze Jezus przedstawia się jako Ten, który daje zbawienie, Ten, który daje dostęp do nieba. Tak więc Jezus jest Prawdziwym Pasterzem, który strzeże Swoich owiec, Dobrym Pasterzem, który oddaje za nie Swoje życie, a Bramą do nieba dla owiec, które Go znają i są przez Niego znane.



Jezus mówi również, że było wielu, którzy przyszli przed Nim, udając dobrych pasterzy. Ale, jak mówi, są to złodzieje i rabusie, którzy przychodzą do stada. Nawiązuje do fałszywych pasterzy Izraela, faryzeuszy, którzy nie kochali ludu ani nie byli skłonni dla nich poświęcić. Ci samozwańczy i zadufani w sobie fałszywi pasterze sprowadzili owce Izraela z drogi od prawdziwej wiedzy o Mesjaszu, trzymając się religii opartej na uczynkach, która nie może prowadzić do zbawienia (Księga Ezechiela 34:1–31). Ci przywódcy nie byli prawdziwymi pasterzami Izraela, ale byli jak złodzieje, którzy plądrowali trzodę dla własnej korzyści. Niestety, nadal jest wielu takich fałszywych pasterzy, bardziej zainteresowanych oskubaniem trzody dla własnych osobistych korzyści, niż karmieniem i ochroną owiec jako prawdziwych podpasterzy Prawdziwego Pasterza, Pana Jezusa Chrystusa.